W środę 25 września 2013 pojechaliśmy z pielgrzymką do Wadowic i Kalwarii Zebrzydowskiej. O 8.45 wyruszyliśmy autokarem sprzed naszego kościoła. Ok.11.00 dotarliśmy do Wadowic. Poszliśmy do kościoła parafialnego, by tam pomodlić się przed Najświętszym Sakramentem, a także przy chrzcielnicy, w której chrzest przyjął bł. Jan Paweł II. Zwiedziliśmy muzeum Jana Pawła II. Następnie udaliśmy się do klasztoru Karmelitów Bosych do sanktuarium świętego Jozefa. Przywitał nas o. Grzegorz i przybliżył nam historię tego sanktuarium. W kościele tym znajduje się część szkaplerza Ojca Świętego bł. Jana Pawła II oraz jego pierścień papieski - umieszczony w ołtarzu na obrazie św. Józefa - dokładnie na jego ręce. W sanktuarium tym ks. proboszcz sprawował dla pielgrzymów Mszę świętą. Po Mszy poszliśmy do refektarza ojców karmelitów na kawę, herbatę i papieską kremówkę. Po pokrzepieniu ducha i ciała udaliśmy się w dalszą drogę - do Kalwarii Zebrzydowskiej. Tam w bazylice odmówiliśmy kornkę do Miłosierdzia Bożego. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na chwilę w Inwałdzie lecz ze względu na niewystarczającą ilość czasu nie weszliśmy do parku miniatur - może następnym razem. W galerii - zdjęcia z pielgrzymki.

W niedzielę 15 września o 10.30 sprawowana była Msza święta dziękczynna za tegoroczne plony i dary ziemi. Serdecznie dziękujemy wszystkim uczestnikom Eucharystii za wspólną modlitwe.   Szczególne "Bóg zapłać" kierujemy w stronę mieszkańców ulicy Maszyńskiego za przygotowanie pięknego kosza dożynkowego i chleba. Dziękujemy także paniom dbającym o wystrój kościoła za dożynkowe bukiety. Kilka zdjęć - w galerii.

Dziewięć pierwszych piątków miesiąca to nie magia, ale pomoc człowiekowi, aby dostępował odpuszczenia grzechów, przebaczenia i uzdrowienia.

Praktyka pierwszopiątkowa uczy dzieci systematyczności spowiedzi, ożywia i pogłębia wiarę, pomaga w formowaniu prawego i wrażliwego sumienia, uczy współpracy z łaską Bożą, a także wdzięczności Jezusowi za wysłużone zbawienie. Podnosi morale rodziny, bo najczęściej dzieci do spowiedzi przyprowadzają rodzice i przy okazji sami też się spowiadają, aby dzieciom dać dobry przykład. Bywa nieraz, że to dzieci dają przykład rodzicom. Ta praktyka umożliwia też wynagradzanie Sercu Jezusowemu za wszystkie nasze grzechy i wpisuje się w długą, dobrze sprawdzoną tradycję Kościoła na przestrzeni wieków, pokazując, jak formowali się i dojrzewali święci. Jest to szczególnie ważne w czasach panoszącego się liberalizmu i neopogaństwa.

Główna zasługa w rozpowszechnianiu się nabożeństwa do Najśw. Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy, św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). W grudniu 1673 roku św. Małgorzata dopuszczona została do tego, by spoczęła na Sercu Jezusowym. Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne ognia, rzekł do niej: Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami.

Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:

• Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
• Ustalę pokój w ich rodzinach.
• Będę ich pocieszał w utrapieniach.
• Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
• Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
• Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
• Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
• Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
• Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
• Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
• Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.

W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.