Rok 1858. Południowa Francja przy granicy z Hiszpanią. Niezbyt bogate, kilkutysięczne miasteczko Lourdes, położone w Pirenejach. Nad przepływającą opodal rzeką Gave, w przedpołudnie 11 lutego, młoda Maria Bernadetta Soubirous, wraz z dwiema koleżankami zbiera drewno na opał. Nagle w nadrzecznej grocie, zwanej Massabielle, oczom zmęczonej dziewczynki ukazuje się niezwykły widok. Oto przed nią pojawia się tajemnicza pani w lśniąco białej szacie. Niebawem okazuje się, że Pani (tak określa ją Bernadetta) zaprasza czternastoletnią pasterkę na kolejne „widzenia”, których ostatecznie odnotowano osiemnaście (między 11 lutego - 16 lipca). Z czasem przychodzą wraz z nią zwykli gapie, a później - coraz większe rzesze ludzi, przekonanych, że w zaściankowym Lourdes dokonał się prawdziwy cud… Ja jestem „Niepokalane Poczęcie” Skromna, prosta dziewczyna z ubogiej rodziny Ludwiki i Franciszka Soubirous - byłego młynarza, stała się narzędziem, którym Matka Boża posłużyła się, aby przekazać ludzkości swoje orędzie. W cztery lata po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi (1854), Maryja objawiła się światu jako „Niepokalane Poczęcie” . Wezwała grzeszników do czynienia pokuty oraz cały Kościół do nawrócenia i odmawiania modlitwy różańcowej. Na miejscu objawień kazała wybudować kościół (bazylika konsekrowana w 1876 r.), który niebawem stał się sanktuarium maryjnym o światowym zasięgu oddziaływania. Za sprawą Matki Bożej w Lourdes dochodziło do coraz to bardziej oczywistych cudów, głównie uzdrowień. Z czasem miejsce to stało się celem pielgrzymek chorych z całego świata, w nadziei uzdrowienia. Dziś Lourdes odwiedza rocznie kilka milionów pielgrzymów w poszukiwaniu wiary, uzdrowienia z chorób ciała i duszy, rozwiązania trudnych spraw.
Bernadetta Soubiurous musiała wiele wycierpieć, świadcząc o prawdziwości doznanych przez siebie objawień. Liczne badania, prowokacje ze stron naukowców, lekarzy, ateistów (XIX wieczna Francja!) były tylko częścią prób, przez które musiała przejść Bernadetta, aby ostatecznie Kościół potwierdził, że w Lourdes rzeczywiście doszło do cudu. Za namową biskupa Tarbes, wstąpiła do zgromadzenia sióstr Notre Dame w Nevers. Miało to oszczędzić Bernadetcie natarczywego zainteresowania świata objawieniami, jakich doznała. W tym też miejscu wzrastała w łasce i zjednoczeniu z Bogiem. Tam też 16 kwietnia 1879 roku zmarła w opinii świętości, w wieku 35 lat. Bernadetta Soubirous została beatyfikowana 14 czerwca 1925 r. przez Piusa XI. Jej kanonizacja odbyła się w Rzymie, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1933 r., w uznaniu świętości jej życia. Warto zaznaczyć, że ciało Bernadetty, złożone w sarkofagu, nie rozłożyło się! Obecnie można podziwiać jej relikwie złożone w kaplicy kościoła klasztoru w Nevers. /ks. Piotr Lewandowski/
Światowy Dzień Chorego to święto chrześcijańskie obchodzone corocznie 11 lutego, ustanowione przez papieża Jana Pawła II w dniu 13 maja 1992 roku w liście do przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia kardynała Fiorenza Angeliniego. Miało to miejsce w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na życie świętego papieża.
Mottem biblijnym tegorocznego Światowego Dnia Chorego są słowa: “Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11, 28)”. – Papież wyraźnie mówi, że Kościół powinien coraz bardziej stawać się gospodą, do której człowieka zranionego przyprowadził samarytanin. Pierwszy Światowy Dzień Chorego, który został zainicjowany przez papieża Jana Pawła II, odbył się w 1992 roku. Papież wyznaczył ten dzień 11 lutego, kiedy w liturgii Kościoła wspominamy NMP z Lourdes. Bo to jest szczególne miejsce na mapie Kościoła katolickiego i świata, gdzie ludzie doświadczają uzdrowienia duchowego, ale także zdarzają się uzdrowienia fizyczne z chorób wobec których medycyna pozostaje bezradna – przypomniał abp Wiktor Skworc.
W naszym kościele - Msza św. w int. starszych i chorych Parafian sprawowana będzie we wtorek, 11 lutego o godzinie 9.00. Serdecznie zapraszamy!